Zelfregie NL

Binnen het programma ‘Herstel Dichtbij - Samen voor Mentale Gezondheid’ werken 30 zelfregie- en herstelorganisaties aan hun ontwikkeling. Deze organisaties bieden ondersteuning, ontmoeting en hulp in buurt, voor en door mensen met een psychische kwetsbaarheid. Vanaf september 2023 zetten we steeds een organisatie in de schijnwerpers. Deze keer is dat Zelfregie NL, actief sinds 2008 in Noord- en Midden-Limburg. We interviewden Niki Tacken, stafmedewerker met ervaringsdeskundigheid.

Behoefte aan verbinding
“Bij Zelfregie NL creëren we, zoals wij dat noemen, “kansrijke contexten” waarin mensen tot hun recht kunnen komen. Ook faciliteren we allerlei vormen van ontmoetingen waar vrije ruimte is voor zelfregie en herstel”, vertelt Niki. “Dat doen we onder andere met drie lokale zelfregie-inlopen, twee regionale herstelhuizen, diverse hersteltrainingen, herstelgroepen en een aantal zelfregiecoaches. Zij bezoeken mensen thuis en gaan samen met hen op zoek naar herstelkansen in hun eigen omgeving. Ieder mens heeft de behoefte om zich verbonden te voelen en ertoe te doen. Dat geldt ook voor mensen die bij ons komen, maar voor hen is dat vaak niet (meer) vanzelfsprekend. Zodra mensen zich meer verbonden gaan voelen, zie je vaak dat ze juist ook heel veel te bieden hebben. Daar zijn we naar op zoek: Waar word je blij van? Wat heb jij te brengen?”

Zijn er bijzondere verhalen of successen die je zou willen delen?
“Persoonlijk heb ik wat weerstand tegen deze vraag”, zegt Niki enigszins aarzelend. “Begrijp me niet verkeerd, ik zie ze elke dag opnieuw, de vele successen, in iedere medewerker, vrijwilliger en bezoeker, inclusief mezelf. Ik hoor dagelijks verhalen van hervonden hoop, nieuw perspectief en ertoe doen na jarenlang ‘afgeschreven’ te zijn. Maar door ze expliciet en als succesverhaal te beschrijven, maak ik het ook een soort van etalageproducten. Alle mooie verhalen vallen ook vaak samen met enorm veel pijn, lijden en verlies en hoeveel recht doen we daaraan? Daarom hou ik het liever algemeen.”

Met heel veel mensen het goede proberen te doen
“Binnen het programma Herstel Dichtbij hebben we ons ten doel gesteld om functieprofielen voor onze organisatie te maken. Dat doen we 'bottom-up', dus we hebben heel uitgebreid onderzocht welke kennis en ideeën medewerkers zelf hebben ten aanzien van de invulling van hun werk. Dat heeft geleid tot een mooi nieuw organisatiemodel, waarin de verschillende rollen van de medewerkers, vrijwilligers en deelnemers van Zelfregie NL een plek hebben gekregen. Daarnaast hebben we onze ‘learning community’ versterkt met inspiratiebijeenkomsten en zogenaamde vrijplaatsen waar ruimte is voor eigen processen, intervisie en deskundigheidsbevordering. Tot slot hebben we onderzocht of en hoe de MOVE (Markieza Opleiding Verdieping Ervaringsdeskundigheid) beter kan aansluiten op de dagelijkse praktijk van ons werk. Door Herstel Dichtbij heb ik voor het eerst kunnen ervaren dat we met heel veel mensen in Nederland het goede proberen te doen, elke dag opnieuw. Naast alle kennis, kunde en betrokkenheid was voor mij het aspect van de landelijke verbinding een ontzettend waardevolle component. 

Langzaam stukken van jezelf terugvinden
Waar ik nog van droom is dat we een vanzelfsprekendheid worden en nooit meer hoeven te overtuigen of verantwoorden door middel van succesverhalen. Een loodgieter hoeft ook niet te laten zien hoe mooi hij zijn buizen legt. Ik droom ervan dat we nooit meer hoeven te bewijzen dat we elke dag opnieuw het goede doen, omdat financiers er gewoon op vertrouwen dat dat zo ís. En dat wij dan al onze energie kunnen stoppen in het verbinden en het creëren van ruimte voor herstelprocessen. Wat ik persoonlijk echt heel mooi vind aan onze organisatie, is de ongelooflijk lange adem die medewerkers hebben om de verbinding aan te gaan met mensen die daar in de loop van hun leven beschadiging in hebben opgelopen. Iedereen die bij ons werkt weet uit eigen ervaring hoe moeilijk en doodeng het kan zijn om onder je steen vandaan te kruipen, uit je schaduw te stappen, de deur van je kooitje open te zetten en je vleugels uit te slaan. En hoe ontzettend belangrijk het juist dan is om steeds opnieuw welkom te zijn en uitgenodigd te worden. Dat je dan langzaam stukken van jezelf terugvindt die in vergetelheid waren geraakt. Mensen die dát hebben ervaren, zijn vaak heel goed in het blijven zoeken naar verbinding met hun medemens, ook als die daar grillig, angstig of zelfs boos op reageert. En dat vind ik de grootste kracht van wie we zijn en wat we doen.”

https://zelfregie.nl/