Jeugdzorg: MIND pleit voor meer aandacht voor het gezin

Op 11 november jl. kondigde het kabinet aan dat ze gaat ingrijpen bij de jeugdzorg. Gemeenten worden verplicht samen te werken, zo schrijven de ministers Hugo de Jonge van Volksgezondheid en Sander Dekker voor Rechtsbescherming in een brief aan de Tweede Kamer. “We moeten de vreselijke bureaucratie terugdringen, die goede jeugdzorg nu soms in de weg zit". Het kabinet wil dat gemeenten 'zwaardere' taken als pleegzorg en gezinsvervangende jeugdhulp overdragen aan regionale verbanden en dat gemeenten zelf lichtere zorgtaken blijven houden.

MIND is verheugd dat de minister aan de slag gaat om de grote problemen en knelpunten in het huidige jeugdbeleid op te lossen maar vraagt met klem aandacht voor de volgende drie punten.

De minister wil aan de slag gaan met het borgen van de basisfuncties voor de toegang, de (extra) inzet van specialistische jeugd-ggz en de Praktijkondersteuner Jeugd en het versterken van werkbare modellen door taken van de gemeente over te dragen aan de 42 jeugdzorgregio’s. MIND pleit voor een stevige inbreng van het cliënt- en familieperspectief bij de ontwikkeling van deze regionale expertisecentra. Nu, direct al bij het verkennend onderzoek. Wat hebben kinderen, jongeren en gezinnen nu echt nodig wanneer zij kampen met deze complexe problematiek? Werk daarbij samen met de ggz voor volwassenen (ook in het kader van het toekomstperspectief van de jongere), en kijk wat deze zorg betekent voor het hele gezin en wat het gezin hier ook in kan bijdragen.

Tot onze grote zorg wordt in de plannen niet expliciet gesproken over de aanpak van de ernstige wachttijden in de jeugd-ggz. Kinderen en jongeren met heftige depressies en suïcidale gedachten, jongeren met autisme, met borderline of kinderen en jongeren die geen therapie krijgen voor het verwerken van traumatische gebeurtenissen. MIND wil weten wat er acuut gaat gebeuren om die gezinnen de zorg te geven waar ze al lang op wachten. Waarom is er specifiek aan dacht voor wachttijden bij jeugdbescherming en jeugdreclassering, maar niet voor kinderen en jongeren die dringend geestelijke gezondheidszorg nodig hebben?

Uit onderzoeken en vanuit onze achterban klinkt het duidelijke geluid dat veel kinderen, jongeren en hun ouders zich vaak niet gehoord voelen in de jeugdhulp. Voorbeelden hiervan zijn dat jongeren en ouders hun verhaal keer op keer opnieuw moeten vertellen, worden aangemeld bij een instelling en krijgen te horen dat hun problematiek hier toch niet behandeld kan worden, niet passend aanbod wordt toegepast omdat passend aanbod niet ingekocht is, of dat de eigen wensen van jongeren geen plek krijgen in de behandeling. MIND hoopt dat de aangekondigde maatregelen hier invloed op kunnen hebben en zal dit nauwlettend monitoren.