Koning en staatssecretaris met delegatie in gesprek over terugdringen dakloosheid

Foto: Patrick van Katwijk

Na het bezoek aan de flexibele opvang in Weert (zie het eerdere nieuwsbericht hierover) gingen de Koning en staatssecretaris in gesprek met een landelijke delegatie om te praten over de enorme opgave van dit moment om het aantal dak- en thuislozen drastisch terug te dringen. Sonja Visser en Jenny de Jeu maakten o.a. namens MIND deel uit van deze delegatie.
 
Het aantal dak- en thuisloze mensen in Nederland is nog nooit zo groot geweest. Het betreft voor een flink deel mensen met een psychische kwetsbaarheid. Er is een wooncrisis en in veel steden barst de maatschappelijke opvang uit zijn voegen, elke nacht slapen er (vaak kwetsbare) mensen op straat. In Den Haag is zelfs een wachtlijst van zo’n 88 mensen voor een pasje voor de nachtopvang.
 
Deltaplan dakloosheid
De huidige opgave is zo groot dat we menen dat staatssecretaris Blokhuis dit niet alleen kan oplossen, dit is een groot en complex vraagstuk wat inzet en urgentie vraagt van ons allen. We hebben dan ook aandacht gevraagd voor een kabinetsbrede aanpak van dakloosheid. Een deltaplan dakloosheid.
 
Het probleem van de dakloosheid staat momenteel hoog op de politieke agenda. Staatssecretaris Blokhuis heeft alle centrumgemeenten gevraagd om voor 1 februari in kaart te brengen hoe groot het probleem is en wat zij willen doen om het op te lossen. Op basis daarvan zal de staatssecretaris ook een landelijk plan van aanpak opstellen. Maar het is nog niet bekend hoeveel geld daar straks beschikbaar voor is.
 
Achtergronden belicht
MIND vroeg aandacht om uit te zoomen naar het grotere geheel. Mensen hebben naasten, een familie, dakloze jongeren komen uit een gezin en hebben een geschiedenis. Er zijn veel mensen met een verstandelijke beperking die in de problemen geraken. Hele gezinnen staan op straat, dit is levens-ontwrichtend voor alle betrokkenen. Veel problemen hebben een lange geschiedenis. We moeten niet alleen kijken naar het oplossen van dakloosheid maar ook naar het voorkomen ervan.
 
Vanuit onderzoek zoals de beroemde ACE-studie weten we al heel veel. Hierin wordt duidelijk dat als je in je jonge leven levensontwrichtende gebeurtenissen hebt meegemaakt de kans op allerlei vergaande problemen en omstandigheden in je latere leven enorm groot is. Denk aan psychische gezondheid, verslaving, levensduur, fysieke gezondheid, relaties, armoede en dakloosheid. We weten wie de kwetsbaarste mensen zijn van onze samenleving.
 
Eerst de basis op orde
Een dak boven je hoofd en voldoende middelen om te voorzien in levensonderhoud zijn heel basale zaken die voor veel mensen op dit moment niet op orde zijn. Pas als deze basis is gerealiseerd ontstaat er ruimte voor zaken als herstel en participatie. En ontstaat er ruimte voor andere rollen en kunnen mensen van betekenis zijn. En worden mensen in staat gesteld om te leven in plaats van te overleven.
 
Urgentie voor het dagelijkse leven
We richten onze aandacht op -en onze systemen in- op urgentie voor zorg en incidenten. Vervolgens ligt er vanuit dat perspectief een enorme druk op kostenbeheersing en –besparing. En nog erger: veronderstellen we dat als we de zorg en de incidenten goed managen, dat de mensen om wie het gaat zich ook keurig en tijdig melden bij die door ons georganiseerde loketten en professionals. De realiteit is echter dat de mensen om wie het gaat hun leven niet organiseren van zorgvraag naar zorgloket. De mensen om wie het gaat leven namelijk, zoals ieder ander, een leven waarin ze betekenisvolle rollen en activiteiten in het leven proberen te (her)vinden of te behouden, voor zichzelf en voor hun eten moeten zorgen, het een beetje leuk met hun buren proberen te hebben. En daar waar dit voor veel mensen redelijk goed en vanzelf gaat, lukken deze basale mens-waarden vaak niet meer voor mensen die dak- of thuisloos zijn of dreigen te worden. Laagdrempelige plekken waar mensen terecht kunnen voor deze mens-waarden, en vanuit een haakje van verbinding wellicht doorgeleid kunnen worden naar betekenisvolle zorg, zijn nu meestal sluitpost op gemeentelijke begrotingen. MIND vraagt aandacht en urgentie voor de aanwezigheid van deze laagdrempelige plekken in de vorm van o.a. zelfregiecentra en herstelacademies voor alle burgers.
 
Oplossingen die nu al kunnen bijdragen aan terugdringen dakloosheid
Er zijn verschillende zaken die reeds nu kunnen bijdragen tot het flink terugdringen van dakloosheid:

• Housing First (maar dan moeten er wel woningen zijn)
• Stoppen met huisuitzettingen
• Stoppen met de kostendelersnorm
• Aandacht en urgentie voor de aanwezigheid van laagdrempelige plekken in de vorm van o.a. zelfregiecentra en herstelacademies voor alle burgers

 Hulp nodig? Neem contact op met MIND Korrelatie: www.mindkorrelatie.nl