Leven met een bipolaire stoornis (interview met Anne)

Anne heeft een bipolaire stoornis. De klachten begonnen in haar pubertijd, met enkele depressieve episodes. Het was aanvankelijk niet duidelijk dat er meer aan de hand was. Toen ze begin 30 was kwam de manische periode erbij en kreeg ze de diagnose 'bipolair'.

Erover praten is lastig
Anne ging destijds met haar klachten naar de huisarts. Te laat vindt ze nu achteraf. Ze werd doorgestuurd naar een psychiater. Haar klachten hebben haar huwelijk en werk negatief beïnvloed. "In het begin sprak ik er met niemand over. De bedrijfsarts dacht aan een burn-out. Van mijn collega’s kreeg ik wel veel steun en aandacht. Totdat bleek dat ik een bipolaire stoornis had, toen werd het stil. Depressieve klachten heeft iedereen wel eens, maar bipolair vinden mensen toch lastig om over te praten zo bleek. Er werd niet meer over gesproken. Ook familie en vrienden wisten niet goed hoe ze ermee om moesten gaan. Vooral de manische episode vinden mensen ingewikkeld."

Contact met gelijkgestemden
Zelf vindt Anne het belangrijk om er open over te zijn. Ze heeft contact met Plusminus, de patiëntenorganisatie voor mensen met een bipolaire stoornis. En ze werkt als vrijwilliger en ervaringsdeskundige bij het MIND Expert Center. "Ik heb er mee leren leven. Ook met de medicatie, die wel bijwerkingen kent. Het is steeds een balans vinden", aldus Anne. 

(Onverwachte) terugval
Anne heeft regelmatig een terugval van een depressie. Ook op momenten dat ze hier niet op bedacht is. Zoals tijdens een vakantie. Dit overvalt haar wel. “Hoe kan dit nu, alles is toch leuk? Waarom heb ik nu een depressie? Het geeft ook angst en paniek. Als het ook op vakantie kan gebeuren, dan komen er vragen als: “Wanneer stopt het weer, hoe kom ik er weer uit? Gelukkig heb ik een partner, die me steunt en waar ik goed mee kan praten. Hij vindt het wel lastig, omdat hij niet goed weet wat hij kan doen. Hij voelt zich soms machteloos. Vaak heb ik ook in de winter een depressie, maar dat herken ik wel beter".

Tip voor hulpverleners: ga naast iemand staan
Anne vindt het belangrijk dat een hulpverlener náást iemand gaat staan, en niet over iemand praat vanuit expertise. "Het voelt beter om samen te kijken naar wat werkt en samen te beslissen. Belangrijk is ook meer voorlichting over de praktijkondersteuners (POH's-ggz) in de huisartspraktijk. Die bieden laagdrempelige zorg indien nodig. Mijn ervaring is dat veel mensen de POH-ggz niet kennen. En meer aandacht op het werk en richting de werkgever is ook belangrijk. Voorlichting geven en stigma bestrijden, dat kan het verschil maken".

Tip voor mensen met een depressie
“Zoek zo spoedig mogelijk hulp en praat over wat er met je aan de hand is. Er zijn altijd mensen die begrip hebben en kunnen helpen. Het is veel om alleen te dragen. Word lid van een patiëntenvereniging. Vertel ook op het werk als het niet gaat. Vraag om aangepaste werkzaamheden, tijd en ruimte. Anders leiden de klachten mogelijk tot langdurig ziekteverzuim, en dat wil je voorkomen”. Anne geeft ook aan dat ze haar leefstijl in de gaten houdt. Zo let ze op goede voeding en ervaart ze ook dat zaken als bewegen, goed slapen en het hebben van sociale contacten heel erg helpend is voor haar. "Ik heb zelf een signaleringsplan gemaakt, voor als het wat slechter met me gaat. Dan weten anderen ook wat ze kunnen doen om me te helpen."

Meer lezen over wat je kan doen, als je zelf of als naaste met depressieve klachten te maken krijgt? Kijk op deze pagina

Lees hier het nieuwe (zomer 2025) digizine 'Wat als somberheid niet (vanzelf) overgaat?' met tips voor iedereen die (zelf, als naaste of als hulpverlener) te maken heeft met somberheid en/of depressie.